BLIND ITEM: Lukang-luka ang ang bading na friend namin nang sabihin niyang, “Mama, hindi talaga ako makapaniwala. Hanggang ngayon, feeling ko, nananaginip pa rin ako.”
Baket?
“Si ________ (guwapong young actor) kasi, ang tagal ko nang ilusyon yan. Ewan ko kung paano kong didiskartehan pero feeling ko nga, hindi pumapatol kasi nga, parang wala sa itsura.
“Tapos, ‘eto na. Nakasabay kong manood ng basketball sa Araneta Coliseum. Tongue enuh, mama, hindi na ako mapakali.
“Talagang sabi ko sa sarili ko habang lumalakad kami, ‘Mag-CR ka, mag-CR ka!’ True enough, pumasok nga ng CR.
“Talagang nag-self-balloon na naman ako, ‘Wag kang papasok sa cubicle, please. ‘Wag sa cubicle. Sa urinal ka lang umihi, please.’
“Alam mo, tumayo agad siya sa urinal. Ako naman, nasa harap ng salamin habang echos-echos akong nagsusuklay kunwari, pero ‘yung reflection niya, kitang-kita ko.
“Bilang ako ng 1, 2, 3… tinabihan ko na agad. Nasa kaliwa niya ako habang hawak-hawak niya ang nota niya.
“Ang nakakalokah pa, mama, kitang-kita ko sa sulok ng mata ko habang umiihi rin ako na hawak niya ng kaliwa niya ‘yung nota niya tapos ‘yung kanan niya, nagte-text sa celfone niya, kaya fiestang-fiesta talaga ‘yung mata ko habang ine-enjoy ko ang itsura ng nota niya.
“Walang biro, mama, ‘yung batang ‘yon, well-endowed as in patay pa ‘yung nota niya, daks na talaga siya. At pinkish ang notes, mama!
“Sobrang chinerish ko talaga ang moment na ‘yon. Buti na lang kamo, meron siyang tineteks that time, kaya fiesta talaga, hahahaha! Sobra!
“Juice ko, sana naman isang araw, maangkin ko yang batang ‘yan,” sabi pa ng bading.
In fairness, malaki rin kasi ang ilong ni bagets, kaya siguro totoo ring daks ito. Kasama pa riyan ang isa naming friend na girl na nagpatotoong “blessed” talaga ang lolo mo.
Ang pangalan ng bagets na ito parang brand ng isang produktong panlinis.
Hanggang du’n na lang at baka abangan pa ng mga bading sa Araneta pag nanood ito uli ng basketball.
By Ogie Diaz
